Milito de la Kvina Koalicio

Napoleono ĉe la Batalo de Wagram, pentrita de Horace Vernet.

La Milito de la Kvina Koalicio estis luktita en 1809 fare de koalicio de la Aŭstria Imperio kaj de Unuiĝinta Reĝlando kontraŭ la Franca Imperio de Napoleono kaj Bavario. Ĉefaj kunfrontoj inter Francio kaj Aŭstrio, nome ĉefaj partoprenantoj, okazis en multo de Centra Eŭropo el Aprilo al Julio, kaj ambaŭ flankoj suferis gravajn perdojn. Britio, jam metita en la Eŭropa kontinento en la pliiĝanta Duoninsula Milito, sendis alian ekspedicion, nome la Kampanjo Walcheren, al Nederlando por liberigi la Aŭstrianojn, kvankam tiu klopodo havis malmultan efikon rezulte de la konflikto. Post granda kampanjo en Bavario kaj tra la Danuba valo, la milito finis favore por la Francoj post la sangelverŝa lukto de Wagram komence de Julio.

La rezulta Traktato de Schönbrunn estis la plej akra kiun Francio estis metinta al Aŭstrio en ĵusa memoro. Metternich kaj la Arkiduko Karlo havis la konservon de la Habsburga Imperio kiel ties fundamenta celo, kaj por tio la unua sukcesis farante Napoleonon serĉi pli modestajn celojn reage al promesoj de Franc-Aŭstria paco kaj amikeco.[1]

Kvankam la Kvina Koalicio finis, Britio, Hispanio kaj Portugalio restis milite kontraŭ Francio en la Duoninsula Milito. Estis paco en centra kaj orienta Eŭropo ĝis la Napoleona invado de Rusio en 1812, kio kondukis al la formado de la Sesa Koalicio en 1813.

  1. Todd Fisher & Gregory Fremont-Barnes, The Napoleonic Wars: The Rise and Fall of an Empire. p. 144.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne